چکیده

امروزه، اشتغال، زنان گريزناپذير گرديده است. از ديگر سو، خروج از منزل شوهر بدون اذن او، «نُشوز» محسوب مي شود. درباره ي محدوده استيذان زوجه براي خروج از منزل، گروهي از فقها، استيذان از زوج را به طور مطلق واجب و گروهي به قيد «منافات نداشتن با حق زوج در استمتاع تام از زوجه»، مقيّد مي دانند؛ هرچند زوجه نيز در صورت ضرورت مي تواند از خانه خارج و به اشتغال بپردازد. همه ي مذاهب اسلامي اتفاق نظر دارند اگر اشتغال زوجه-چه خارج از منزل، چه داخل منزل-با حق استمتاع تام زوج در تنافي باشد، به اذن زوج نياز دارد. فقه فريقين همراستاي با هم بيان مي کنند اشتغال زوجه نبايد با مصلحت خانواده و همچنين با شؤون زوجين و وظيفه مشارکت در تربيت فرزندان و تحکيم خانواده در تنافي باشد. طبق وظيفه رياست و اداره ي خانواده، زوج مي تواند بر روابط و رفت و آمدهاي زوجه نظارت داشته باشد. از آن سو، طبق اصل آزادي اراده، زوجه مي تواند در تمام اموال خود تصرّف نمايد و زوج حق ندارد در امور شخصي زوجه دخالت کند؛ هرچند اجازه از زوج، امري حَسَن به شمار مي رود.

فایل مقاله :

• مطالعه-تطبیقی-محدوده-استیذان-زوجه-برای-اشتغال-در-فقه-فریقین.pdf

استاد

• عبدالرسول احمدیان