از موضوعاتی که امروزه در محافل علمی، سیاسی و اجتماعی، بسیار مورد کنکاش و تبادل نظر است، مباحث مربوط به ناپایداری و پایداری به معنای انحراف و عدم انحراف یک نظام سیاسی از آرمانها، دستاوردها و هنجارهای خود است، در این راستا، با بیان مختصری از مفهوم پایداری و ناپایداری در سه سطح امت، ارزشها و نظام، به بررسی و تطبیق برخی از عوامل و شاخص های ناپایداری و پایداری حکومتهای دینی در سطح نظام، از دیدگاه امام علی(ع) و ملاحظه آنها در نظام جمهوری اسلامی ایران که براساس آموزهای قرآنی و سنت اهل بیت(ع) شکل گرفته پرداخته میشود، زیرا درطول تاریخ ایران، شاخص عمده پایداری و ثبات، مبتنی بر حکومتهای استبدادی و فردگرا بوده است و اگر در شرایطی نقش استبداد کم رنگ شده، هرج و مرج و ناپایداری جای آن را گرفته است. اما با تشکیل نظام جمهوری اسلامی در ایران این الگو مورد توجه قراگرفت، که اگر ساختار حکومت مبتنی بر اندیشههای اسلامی و براساس شیوه حکومتی امام علی(ع) باشد، دیگر نه استبدادی وجود خواهد داشت، نه هرج و مرج و ناپایداری سیاسی و اجتماعی، از طرفی شکلگیری برخی از ناپایداریها در نظام جمهوری اسلامی ایران، نشان از فقدان یک چارچوب نظری میدهد. لذا به سراغ، اندیشههای سیاسی امام علی(ع) رفته و با بیان چارچوب نظری در قالب چرخه ثبات و بیثباتی در سطح «نظام و دولت» و با در نظر گرفتن، محورهای ششگانه عدالت اجتماعی، شایسته سالاری، برابری در مقابل قانون، نظارت بر عملکرد کارگزاران، مشارکت مردم در تصمیمگیریها و مشورت با آنها و وجود آزادی سیاسی، به بررسی و تبیین عوامل و شاخصهای پایداری و ناپایداری سیاسی در نظام جمهوری اسلامی ایران در پرتوی سیره و اندیشههای سیاسی امام علی(ع) میپردازیم. تا از این طریق هر روز شاهد پایداری و ثبات روزافزون نظام جمهوری اسلامی ایران بوده و بر تداوم آن که حدود 36 سال در ایران تشکیل شده است استمرار دهیم. انشاءالله. کلید واژه ها: پایداری و ثبات، ناپایداری و بی ثباتی، حکومت دینی.
عضو هیات علمی و مدیر گروه علوم سیاسی دانشگاه باقرالعلوم علیه السلام نماینده مردم شوشتر در دوره اول مجلس شورای اسلامی
استاد تمام گروه علوم و اندیشه سیاسی و معاونت فرهنگی و اجتماعی دانشگاه شهید بهشتی ، رئیس پژوهشکده علوم و اندیشه سیاسی