چکیده

در جهان کنونی نگرشها و دیدگاههای گوناگونی نسبت به قدرت وجود داشته و دارد اما از دیدگاه امام خمینی قدرت ذاتا خیر و کمال می باشد و قدرت سیاسی را هم به لحاظ منشا و خاستگاه و هم به لحاظ غایاتی که تحقق آن ها در گرو وجود قدرت است، ضرورتی همیشگی می داند. مهمترین این غایت ها تهذیب نفوس و تامین سعادت انسان هاست. از دیدگاه حضرت امام خمینی حاکمان حقیقی در مرحله اول انبیا و ائمه نعصومین و در زمان غیبت، فقهای عادل هستند که با استمداد از نیروهای درونی خویش، قدرت سیاسی را در بستر حقیقی آنان به جریان می اندازند. از دیدگاه امام خمینی قدرت کنترل نشده مفاسد شکننده و ویران کننده ای برای جامعه بدنبال خواهد داشت از اینرو ایشان کنترل قدرت و نظارت بر حاکمان را امری ضروری می داند و از نظر ایشان مهار قدرت و نظارت بر حاکمان از دو راه امکان پذیر است. یکی کنترل درونی و دیگری کنترل و مهار بیرونی در کنترل درونی تاکید ایشان بر صفات و ویژگی های اخلاقی صاحبان قدرت می باشد که از جمله آنها عدالت و تقوی می باشد و کنترل و مهار بیرونی قدرت را هم از سه راه مورد تاکید و سفارش قرار می دهد یکی از راه امر به معروف و نهی از منکر و نصیحت یا همان نظارت همگانی و عمومی و یکی هم از طریق مشورت حاکمان و زمامداران و دیگری از راه کنترل و مهار نهادی و قانونی می داند که نهادهای قانونی در چارچوب وظایفشان زمامداران و حاکمان را مورد کنترل و نظارت قرار دهند.

دانش آموخته

• آیت الله عبدپور

استاد راهنما

• محمدجواد ارسطا

  استاد حوزه و دانشگاه ، دانشیار گروه حقوق بین الملل و عمومی دانشگاه تهران

استاد مشاور

• منصور میراحمدی چناروئیه

  استاد تمام گروه علوم و اندیشه سیاسی و معاونت فرهنگی و اجتماعی دانشگاه شهید بهشتی ، رئیس پژوهشکده علوم و اندیشه سیاسی