چکیده

بهترین راه برای تحلیل و شناخت حقیقت وحی تشریعی پیامبران، استفاده از زبان وحی است و این امری است که مورد غفلت نظریه پردازان معاصر - در باب چیستی و ماهیت وحی - واقع شده است. هر کسی از ظن خود شد یار من از درون من نجست اسرار من این نکته از نظر قرآن مسلم و قطعی است که وحی نبوی، سخن و فکر و نبوغ پیامبر اکرم (ص) نیست. شواهد و دلایل بسیاری دلالت بر مدعای فوق دارد که از جمله میتوان به مسئله انقطاع و فترت وحی، انتظاری که پیامبر (ص) در برخی شرایط برای نزول وحی میکشید، تعجیل پیامبر (ص) برای قرائت وحی در اوایل بعثت تا چیزی از آن را از دست ندهد و... اشاره کرد. شواهد پیش گفته و... آشکارا به این حقیقت دلالت دارند که وحی تبلور نبوغ انسانی نیست. منشأ وحی صرف مکاشفه عارفانه پیامبران نمی باشد. پیامبر اکرم(ص) وحی را با ابزار حسی و یا تفکر عقلانی دریافت نکرد. نوشتار حاضر، ضمن بررسی رهیافتهای گوناگون در باب چیستی و ماهیت وحی، به نقد و بررسی برخی از آرا و اقوال نویسنده مقاله بسط تجربه نبوی در باب مسأله وحی و همبسته های آن پرداخته است. تا چه قبول افتد و چه در نظر آید.

دانش آموخته

• سید کریم خوب بین خوش نظر

استاد راهنما

• سید محمود موسوی

  دانشیار گروه فلسفه و کلام دانشگاه باقرالعلوم علیه السلام

استاد مشاور

• محمد مهدی گرجیان عربی

  استاد گروه فلسفه و کلام دانشگاه باقرالعلوم علیه السلام