چکیده

فروپاشی وضعیت دوقطبی دوران جنگ سرد در اوایل دهه 1990 و تغییر ساختارهای نظام بین‌الملل، بر اهمیت راهبرد ائتلاف در عرصه‌ی بین‌المللی افزوده است. به‌ گونه‌ای که در سال‌های اخیر این راهبرد نقشی اساسی در جهت تأمین اهداف سیاست خارجی کشورهای مختلف داشته است. ازاین‌رو این پژوهش، به بررسی ظرفیت‌ها و موانع راهبرد ائتلاف‌سازی جمهوری اسلامی ایران و عراق جدید پرداخته و به جهت تبیین ظرفیت‌ها و موانع موجود، از بحث همگرایی منطقه‌ای به‌عنوان چهارچوب نظری تحقیق بهره جُسته است. نتایج حاصله نشان‌دهنده‌ی آن است که ایران و عراق، به‌واسطه اشتراکات فراوان قومی،مذهبی،تاریخی، اقتصادی و سیاسی، از پتانسیل مناسبی درجهت ائتلاف برخوردار هستند؛ اما درکنار آن به ‌رغم وجود زمینه‌های فوق، مؤلفه‌هایی همچون حضور بازیگران منطقه‌ای و فرا منطقه‌ای در روند تحولات عراق جدید، از بزرگ‌ترین موانع ائتلاف دو کشور است. کلیدواژه‌ها: ایران، عراق جدید، ائتلاف‌سازی، ظرفیت‌ها، موانع.

دانش آموخته

• مصطفی باقری

استاد راهنما

• محمد ستوده آرانی

  دانشیار گروه مطالعات سیاسی دانشگاه باقرالعلوم علیه السلام معاون آموزش و فرهنگی دانشگاه باقرالعلوم علیه السلام

استاد مشاور

• شمس الله مریجی

  ریاست دانشگاه و استاد گروه علوم اجتماعی دانشگاه باقرالعلوم (ع)