چکیده

امروز بیش از سه دهه است که از شکل گیری تفکر مردمسالاری دینی مردمسالاری دینی در ایران و با هدف تحقق حیات طیبه برای ملت ( یا همان شهروندان) می گذرد اما نیل به این هدف مستلزم نهادینه سازی ( ونه صرف تحقق) مردمسالاری دینی در جمهوری اسلامی ایران است. پس اساسی ترین مسئله در اینجا عبارت خواهد بود از اینکه با چه سازوکارهایی مردمسالاری دینی در جمهوری اسلامی ایران نهادینه می شود؟ که این سازوکارها در این رساله در محیط داخلی مردمسالاری دینی با دو راهبرد قوت و ضعف مورد بررسی قرار گرفته است می توان به موارد ذیل اشاره کرد: نظارت مستمر مردم بر حکومت، اخلاق محوری در حکومت داری، معرفی دین به مثابه فرهنگ زندگی و تأکید بر مولفه های مردمسالاری لیبرالی در ساختار فکری و اجرایی جمهوری اسلامی. اما سازوکارهایی تحت عنوان راهبرد فرصت و تهدید در محیط خارجی مردمسالاری دینی نیز مورد توجه قرار گرفته اند که مهم ترین این سازوکارها عبارت خواهند بود از: حرکت به سمت منطقه گرایی، امید بخشی به دین باوران در سراسر جهان، بهره برداری از اعتبار خوب بین المللی برای تحقق آرمان های مردمسالاری دینی، انفعال پذیری در حوزه ی سیاست خارجی، خطر نفوذ در مردمسالاری دینی و ... . از همین رو ضرورت دارد تا با شناخت عمیق این تفکر بر اساس الگویی که برای تحقق نهادینه سازی موثر است بهره گیریم. این الگو که در قالب مدل (swot) قابل توضیح است راهبردهایی را در اختیار ما قرار می دهد که بر اساس آن ها مردمسالاری دینی را در دو محیط داخلی (تحت عنوان راهبرد قوت و ضعف) و خارجی ( بر اساس راهبرد فرصت و تهدید) بازشناسی کنیم. پس بازشناخت مردمسالاری دینی بر اساس مدل ذکر شده از آن جهت اهمیت دارد تا ابتدا موقعیت این حرکت ( یعنی حرکت مردمسالاری دینی از مبدأ تأسیس حکومت تا مقصد تحقق اهداف و آرمان ها) مشخص شود و سپس استراتژی و ابزارهای لازم و در یک کلام سازوکارهای نهادینه سازی آن برای تحقق اهداف و آرمان ها را تدوین گردند.

دانش آموخته

• احمد رضا مسعودی

استاد راهنما

• محمدتقی آل سید غفور

  عضو هیات علمی و مدیر گروه علوم سیاسی دانشگاه باقرالعلوم علیه السلام نماینده مردم شوشتر در دوره اول مجلس شورای اسلامی

استاد مشاور

• غلامرضا بهروزی لک

  استاد گروه علوم سیاسی دانشگاه باقرالعلوم علیه السلام