اشتراک دانش دانشگاه باقرالعلوم (ع)
رابطه مشروعیت و مشارکت سیاسی در جمهوری اسلامی ایران (دهه دوم)
1382,کارشناسی ارشد
چکیده
مشروعیت و مشارکت سیاسی از موضوعات مهمی اند که امروزه همه نظام ها به دنبال کسب و تقویت پایه های اقتدار و امکان تداوم حکومت خود هستند بر این اساس سیستم‌های سیاسی خواهان این هستند که رابطه مناسب و منطقی بین مشارکت و مشروعیت سیاسی برقرار کرده و در جهت افزایش این دو گام بردارند. در این پایان‌نامه به دنبال بررسی چگونگی مشروعیت و مشارکت سیاسی افراد جامعه در جمهوری اسلامی ایران (دهه دوم) بین سالهای ۷۵ تا ۸۱ هستیم و به این امر پرداختیم که مشارکت سیاسی در قالبها و مکانیزم های مختلف به چگونگی مشروعیت سیاسی بستگی دارد. سوال اساسی این است که مشروعیت سیاسی به چه میزان بر مقدار و نحوه مشارکت سیاسی در جمهوری اسلامی ایران بین سالهای یاد شده تأثیر گذاشته است؟ برای جواب به این سؤال علاوه بر طرح مباحث تئوریک از تکنیک پرسش نامه و با روش پیمایشی اقدام شده است که در این پیمایش جامعه آماری طلاب و دانشجویان قم در نظر گرفته شده است. که با توزیع و جمع آوری پرسش نامه و تحلیل محتوای نگرش سنجی در خصوص مشروعیت سیاسی و مشارکت سنجی از پاسخ گویان به این نتیجه رسیدیمکه بین مشروعیت سیاسی و مشارکت سیاسی رابطه مستقیم وجود دارد و میزان افزایش یا کاهش مشارکت سیاسی بستگی به میزان مشروعیت سیاسی دارد. براساس نظرسنجی انجام گرفته افرادی که مشروعیت سیاسی نظام را قبول داشته و برای آن مشروعیت زیادی قائلند ۶۴ درصد مشارکت زیاد، و ۳۶ درصد مشارکت متوسط داشته‌اند و از طرف دیگر کسانی که مشروعیت سیاسی را ضعیف دانسته‌اند ۶ درصد مشارکت سیاسی زیاد، ۵/۷۶ درصد مشارکت متوسط و ۵/۱۷ درصد مشارکت کم داشته‌اند که این بررسیها نشان میدهد افرادی که مشروعیت سیاسی را زیاد میدانند به مشارکت سیاسی زیاد نیز مبادرت کرده اند. در جمهوری اسلامی ایران دهه دوم بویژه پس از سال ۷۵ مشارکت سیاسی در قالب شرکت در انتخابات و دیگر فعالیت‌های مشارکت جویانه افزایش داشته است که این امر دلیلی است بر وجود مشروعیت سیاسی در نظام که امکان جذب را فراهم کرده است. براساس تحقیق، مشارکت زیاد در سایه وجود مشروعیت ممکن است.
دانش آموخته
کمال اکبری
دکتر کمال اکبری در سال 1354 در آوج استان قزوین دیده به جهان گشودند و در سال 1369 با توجه به علاقه وافری که به علوم حوزی داشتند وارد حوزه گردیدند و در طی هشت سال تحصیل درس خارج فقه و اصول از اساتید نامی همچون آیات اعظام محمد فاضل لنکراني(ره)، صادق لاريجاني، سيدهاشم حسيني بوشهري، سيداحمد حسيني خراساني کسب فیض نمودند ایشان علاوه بر مدرک حوزوی داری مدرک کارشناسی ارشد علوم سیاسی و دکترای مدرسی انقلاب اسلامی از دانشگاه باقرالعوم (ع) قم دارند. وی پیش تر به عنوان رئیس کمیسیون زیر ساختهای فرهنگی و پژوهشی بنیاد ملی نخبگان و دبیر شورای تخصصی فرهنگی ستاد اجرایی سازی سند راهبردی کشور در امور نخبگان و عضو کمیسیون مطالعات اسلامی و رئیس کمیته فرهنگی اجتماعی دبیرخانه مجمع تشخیص مصلحت نظام و ریاست دانشکده صدا وسیما در قم را عهده دار بوده است. وی مدیریت رادیو ندای اسلام رادیو معارف به زبان انگلیسی و ـ مدیر گروه خبر و برنامه‌های سیاسی رادیو معارف و .... را در کارنامه کاری خود دارد.
استاد راهنما
سید رحیم ابوالحسنی
دانشیار گروه علوم سیاسی دانشگاه تهران
استاد مشاور
نجف لک زایی
استاد گروه علوم سیاسی دانشگاه باقرالعلوم، رئیس پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی
نعمت الله کرم اللهی
دانشیار گروه علوم اجتماعی دانشگاه باقرالعلوم علیه السلام