امروزه فضای بطور گسترده در میان زندگی همه انسانها، به ویژه جوانان تار گسترانیده و خود را بعنوان جزئی از زندگی نوین بشری معرفی و به ثبوت رسانیده است بطوریکه این فضا با زندگی روزمره، به شیوههای نامانوس تقاطع مییابد. از طرفی گسترش فناوری تلفنهای هوشمند در قشرهای مختلف جامعه مخصوصا جوانان، باعث گشوده شدن راهی جدید و آسان برای استفاده از اینترنت و فضای مجازی شده است؛ این فناوری در کنار خدماتی که در اختیار کاربران جون امروزی ارائه میکند، گاهی اخلاق اجتماعی او را تحت تاثیر قرار میدهد و باعث نگاه حرام به تصاویر و فیلمهای غیراخلاقی میشود در حالی که این نوع نگاه در دین ما ناپسند و مردود است. اکنون میخواهیم بدانیم برای نگاه حلال در فضای مجازی، در بین کاربران جوان ایرانی که از تلفن هوشمند استفاده میکنند چه اصول و راهکارهایی وجود دارد؟ از آنجا که هدف این تحقیق کشف انگیزهی کاربران از این نوع نگاه و ارائهی سازوکار مناسب برای نگاه حلال بود از روش پدیدار شناسی استفاده کردم، زیرا این روش، روشی است که از طریق آن میتوان پدیدههای انسانی را بدون در نظر گرفتن علتهای آن و به همان صورتی که در واقع اتفاق میافتد تجربه کرد و سپس از طریق تحلیل، معانی آن را آشکار کرده و از آن آگاه شد. ابتدا اصولی را تحت عنوان اصول حلالبینی در فقه ائتمانی از کتاب دین الحیاء طاها عبدالرحمن اخذ کردیم، سپس از طریق مصاحبهی عمیق به کشف علل حرامبینی کاربران پرداختیم و پس از یافتن این علل حرامبینی به بیار راهکارهای مناسب در برابر نگاه حرام کاربران در فضای مجازی پرداختیم. این راهکارها عبارت است از جلوگیری از وسوسههای شیاطین انس و جن، اوقات فراغت فراغت نوجوانان و جوانان، پرهیز از بیکاری و کنترل لذت کلمات
استادیار گروه فرهنگ و ارتباطات دانشگاه باقرالعلوم علیه السلام
دانشیار گروه علوم اجتماعی دانشگاه باقرالعلوم علیه السلام