چکیده

عالم بزرگ محمدبن مرتضی مشهور به ملامحسن فیض کاشانی را بیشتر با آثار فقهی، روایی، اخلاقی و... می شناسند. اما کمتر کسی است که او را با علم کلام بشناسد. او خود معتقد است که نگاهش به علم کلام با سایر متکلمان تفاوت دارد. بی شک دیدگاه اندیشمند جامعی هم چون فیض که در اکثر علوم انسانی روزگار خود متبحر بوده و طبعاً نگاه جامعی نیز به مسائل داشته است، می تواند در روشن کردن افق های تاریکی که احیاناً فرا روی دانش پژوهان دینی قرار می گیرد نقش به سزایی ایفا کند. این پژوهش دیدگاه فیض را در بارة محوری ترین مسائل کلامی از جمله خداشناسی، جهان شناسی، انسان شناسی و دین شناسی بررسی کرده و نوآوری او را در برخی از مسائل کلامی از قبیل فرق بین دنیا و آخرت، عالم ذر، حکام حاکم بر انسان، معنای صراط و معنای میزان به اثبات می رساند.

دانش آموخته

• احدالله قلی زاده برندق

استاد راهنما

• اکبر میرسپاه

  دانشیار موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی (ره)

استاد مشاور

• علیرضا آل بویه

  عضو هیات علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی