چکیده

انقلاب اسلامی ایران، به دلیل داشتن ماهیت توحیدی، مکتبی و عقلانی دارای بینش جهانی در ابعاد فرانظری، ساختاری، هنجاری و کارکردی است که به مثابه هویت جدید در عصر غلبه غرب و شرق ظهور و بروز پیدا کرد. در این میان امام خمینی(ره) و مقام معظم رهبری با توجه به اهداف، آرمان‌ها و مسئولیت-های فراملی جمهوری اسلامی ایران؛ زمینه تبیین، تعمیق و تداوم اصول و مبانی جهان‌شمول اسلام و انقلاب اسلامی را در بستر تعامل میان سیاست، فرهنگ و ارتباطات در مجاری دیپلماسی عمومی نسبت به سایر ملت‌ها و دولت‌ها را فراهم نمودند.این مقاله در پاسخ به سوال اصلی که نقش رهبری نظام در بهره‌گیری از شیوه‌های ارتباطی دیپلماسی عمومی، جهت تأمین منافع ایران و جهان اسلام چیست؟ این پیش فرض به روش توصیفی – تحلیلی مورد آزمون قرار گرفت که رهبری نظام با توجه به جایگاه خود در ساختار سیاسی ـ حقوقی کشور، داشتن مقام مرجعیت دینی در جهان تشیع و ظرفیت‌های موجود در ادبیات گفتمانی انقلاب اسلامی ایران، با بهره‌گیری از قدرت نرم و شیوه‌های ارتباطی در قالب نشست‌ها، دیدارها، موضع‌گیری‌ها، رسانه‌های جمعی، نهادهای مرتبط، سازمان‌های فرهنگی و آموزشی، ارسال پیام و نامه به مخاطبین، نقش تعیین‌کننده‌ای در حق شناسی و دشمن شناسی، احیای تفکر اسلامی، صدور معنوی انقلاب، تقویت قدرت هوشمند جمهوری اسلامی ایران، زمینه‌ساز فرهنگ مقاومت و به چالش کشاندن سرشت ناعادلانه نظم بین‌المللی در ابعاد تبیینی و تخریبی داشته است.

استاد

• محمد ستوده آرانی

  دانشیار گروه مطالعات سیاسی دانشگاه باقرالعلوم علیه السلام معاون آموزش و فرهنگی دانشگاه باقرالعلوم علیه السلام