چکیده

عنوان «سبک زندگی انقلابی» کمی آزاردهنده است. با اینکه پذیرفته‌ای تا درباره ی آن بنویسی، اما هنوز با آن کنار نیامده‌ای. نوشتن از انقلابی‌گری، جستجوی نوعی فارغ‌دلی است. وقتی در بطن انقلاب باشی، شاید نیاز به نوشتن درباره‌‌ی آن نباشد. اما وقتی احساس می‌کنی از حقیقت انقلاب دور هستی ، چه قبل از رسیدن و در آرزوی انقلاب؛ و یا بعد از دست دادن انقلاب و در حسرت آن، احساس به نوشتن و صحبت کردن و حتی خواندن به وجود می‌آید. نویسنده ای که می‌نویسد و مخاطبی که می‌خواند، از یک نارضایتی و نفی وضع موجود در رنج است و به یاری قلم، درد خود را به اشتراک می‌گذارد، تا هم از آن بکاهد و هم شاید درمانی بیابد. اما سبک زندگی ( فارغ از معنای اصطلاحی و بار ساینتیفیکی که این کلمه دارد) در بردارنده نوعی کثرت‌پذیری است. نوعی پذیرفتن چندرنگی و چندگانگی و کنار آمدن و دور هم خوش بودن؛ که حالا کنار هزار رنگ و مذهب مختلف، بیا و انقلابی بودن را هم بپذیر و... و نوشتن از سبک زندگی انقلابی یعنی با دستان خود، حنجره‌ی اعتراضت را فشار دهی و مثل یک قطعه‌ی تزیینی که باید رنگ‌های تند هم در حاشیه‌اش بیایند تا رنگ‌های ملایم و خاکستری کامل شود، سعی کن تا به بی‌خاصیت انقلابی بودن و انقلابی بی‌خاصیت بودن اعتبار ببخشی. عنوان "سبک زندگی انقلابی" آزار دهنده است و شاید بهتر باشد به همان انقلابی‌گری در زندگی یا دقیق‌تر از آن زندگی بر اساس اسلام ناب، متعهد می‌ماندیم.

دانش آموخته

• سید مهدی سید محسنی باغسنگانی