چکیده

نوشتار حاضر به بررسی رابطه سنت و تجدد در اندیشه و عمل امام خمینی(ره)» می پردازد و در این راه می کوشد با استفاده از چارچوب نظری توماس اسپریگنز (نظریه بحران)، به پرسش اصلی پژوهش که «امام خمینی (ره) رویارویی سنت و مدرنیسم در تاریخ معاصر ایران را چگونه می دید و تحلیل می کرد و جهت حل آن چه راهکاری را پیشنهاد میداد»؛ پاسخ گوید و با پرداختن به پیشینه تاریخی (ورود) مدرنیته به ایران، ابعاد، روند و پیامدها و بحران و بی نظمی های برآمده از آن، به ویژه در دوره پهلوی را مورد بحث و بررسی قرار دهد، سپس با بیان مواضع و پاسخ تاریخی ایرانیان نسبت به تجدد، در قالب سه جریان مختلف که امام خمینی (ره) نیز در یکی از سه جریان، قرار می گیرد، مقاله را به پایان ببرد. براساس نظریه بحران، مهمترین پرسشهای مقاله آن است که: بحران حاصل از رویارویی سنت و مدرنیته از دیدگاه امام خمینی (ره) چیست؟ علل این ناموزونی و بحران را در چه میدید؟ جامعه آرمانی و ایده آل ایشان کدام است؟ و چه راه کاری را برای برون رفت از معضلات جامعه ارائه میدهد؟ در پاسخ به پرسش های فوق، امام خمینی(ره) با تأکید بر حفظ و گسترش سنت های اصیل اسلامی و ملی، تلاش می کند، در درجه اول با احیاء و قرائت جدیدی از سنت، به خصوص سنت های مذهبی و در مرحله دوم با پذیرش الزامات عملی و مقتضیات زمان و مکان، سنت و تجدد را به تعامل برساند.

فایل مقاله :

• درآمدی-بر-رابطه-سنت-و-تجدد-در-اندیشه-و-عمل-امام-خمینیره.pdf

استاد

• علی شیرخانی

  عضو هیات علمی گروه علوم سیاسی دانشگاه آزاد قم