چکیده

موضوع این مقاله، سنجش دینداری و در حوزه جامعه شناسی دین قرار دارد. در این نوشتار، با اذعان به سابقه بیش از پنجاه ساله مطالعات تجربی و میدانی انواع، میزان و تغییرات دینداری، ضمن بیان گونه شناسی هیل و هود از مقیاس های غربی سنجش دینداری، مهمترین انتقادات مربوط به مقیاس های مزبور نیز مطرح شده است. سپس برخی از مدل های داخلی سنجش تجربی دینداری معرفی و مورد ارزیابی انتقادی قرار گرفته و پس از آن نیز مدل مورد استفاده در سنجش دین¬داری در این پیشنهاد شده است. در ادامه، در مبحث روش تحقیق از روش پیمایش و ابزار پرسشنامه به عنوان مناسب ترین روش و ابزار برای گردآوری و تحلیل اطلاعات مورد نیاز این تحقیق یاد شده است. جمعیت آماری شامل دانشجویان دانشگاه آزاد و دولتی شهر قم و حجم نمونه نیز براساس فرمول کوکران 334 نفر برآورد شده است. در مجموع، نتایج به دست آمده نشانگر التزام نسبتاً بالای پاسخگویان به اعتقادات دینی، اخلاق و تکالیف فردی و در مقابل التزام نسبتاً پائین آنها به عبادت جمعی، احکام سیاسی، تعظیم شعائر دینی و مشارکت دینی است. این یافته ها بیانگر گرایش به دینداری باطنی (التزام به ابعاد و نشانه¬های فردی دین)، در مقابل دین¬داری اجتماعی (التزام نسبت به ابعاد و نشانه¬های جمعی دین)، است.

فایل مقاله :

• بررسی-وضعیت-التزام-دانشجویان-به-ابعاد-و-نشانه-های-دینداری.pdf

استاد

• نعمت الله کرم اللهی

  دانشیار گروه علوم اجتماعی دانشگاه باقرالعلوم علیه السلام