این مقاله با مشارکت سید جواد جمعه زاده و محمود رضا رهبرقاضی نوشته شده است. بررسي هاي انديشمندان نشان مي دهد که پيوندها و تعاملات اجتماعي، تاثير مثبتي بر رفتار سياسي بر جاي گذاشته است. در همين راستا، توکويل در نظريه هاي خويش استدلال مي کند که توسعه مستلزم بازگشت به سرمايه انساني به خصوص مهارت هاي مدني است. اين پژوهش به دنبال بررسي اين امر است که آيا نظريه سرمايه اجتماعي نيز مي تواند تاثير يکساني بر مباحث توسعه سياسي به ويژه مشارکت و رفتار سياسي بر جاي گذارد؟ بر اساس منطق «پيوندهاي ضعيف»، مشارکت سازماندهي شده از طريق پيوند افراد با طيف هاي گسترده تري از مردم سبب مي شود سرمايه اجتماعي ميان گروهي در ميان شهروندان افزايش پيدا کند. بنابراين به نظر مي رسد افزايش مشارکت در ميان مردم در نهايت منجر به افزايش فعاليت هاي همکاري جويانه آنها مي شود. درحالي که تاثير تعاملات اجتماعي بر روابط سياسي بسيار مورد توجه بوده است، تحقيقات تجربي بسيار ناچيزي براي بررسي تاثيرات اين شبکه ها به ويژه در ارتباط با رفتار سياسي وجود دارد. بر اين اساس، پژوهش حاضر به دنبال پاسخ به اين سوال است که آيا بين شبکه هاي اجتماعي با رفتار سياسي دانشجويان رابطه وجود دارد يا خير؟ براي آزمون فرضيه ها در مورد رابطه پيوندهاي اجتماعي و مشارکت سياسي از روش هاي تحليل همبستگي و تحليل رگرسيون چندمتغيره استفاده شد. با تقسيم سرمايه اجتماعي به دو بعد ساختاري و ارتباطي و مشارکت سياسي به سه سطح بي تفاوتي سياسي، مشارکت سياسي رسمي و مشارکت سياسي فعال، يافته هاي پژوهش نشان داد که هر چند هر دو بعد سرمايه اجتماعي، رابطه معني داري با ابعاد مشارکت سياسي داشتند، اما سرمايه اجتماعي ارتباطي تاثير بيشتري بر روي رفتار سياسي دانشجويان داشته است.