چکیده

نظریه ساختارگرایی که ریشه در اندیشه های فریدیناند دی سوسور دارد، با نفی معانی مستقل، همه مفاهیم، نشانه ها و دال ها را براساس مفهوم ربط و نسبت تبیین می نماید. گرچه این نظریه در رشته های مختلف علمی جا باز کرده است، اما پرسش اساسی این است که از منظر فلسفی و به ویژه مبانی حکمت متعالیه، آیا می توان به لوازم این نظریه پای بند بود و به عبارت دیگر، از منظر حکمت متعالیه چه نقدهایی بر این نظریه وارد است؟ عمده اشکال این نظریه طبق بررسی ما، این است که این نظریه به وجود رابط قائل است؛ در حالی که هر گونه وجود مستقلی را انکار می نماید.

فایل مقاله :

• بررسی-نظریه-ساختارگرایی-از-منظر-حکمت-متعالیه.pdf

استاد

• حسن عبدی

  دانشیار گروه فلسفه و کلام دانشگاه باقرالعلوم علیه السلام