چکیده

در بررسی نظریه‌های روابط بین‌الملل همواره این پرسش اساسی مطرح بوده است که‌ یک نظریهء کارامد،چه ویژگی‌هایی باید داشته باشد و با داشتن چه قابلیتهایی می‌تواند ما را به واقعیتها و فرایندهای بین‌المللی رهنمون سازد؟تاکنون جدالهای فکری و مناظرات مفهومی متعددی در این زمینه صورت گرفته که هر یک بر جنبه‌های خاصی‌ تأکید داشته‌اند.اما آنچه در نوشتهء حاضر بررسی می‌شود معطوف به آموزه‌های انقلاب‌ اسلامی ایران و امکان به‌کارگیری آن آموزه‌ها در نظریه‌پردازی در روابط بین‌الملل‌ است؛زیرا رویکرد انقلاب اسلامی به روابط بین‌الملل،مبتنی بر تغییر و تحول و لحاظ کردن جنبه‌های کیفی و فرهنگی به همراه عناصر مادی تعاملات بین‌المللی است؛لذا اگر در نظریه‌پردازی در روابط بین‌الملل در پی ارائهء فهمی رسا و نزدیک به واقعیتها هستیم،باید همهء رویکردها را لحاظ کنیم؛چراکه آموزه‌های انقلاب اسلامی افق‌ دیگری را نسبت به روابط بین‌الملل می‌گشایند.در این راستا،کارگزاران روابط بین‌الملل،تحول و دگرگونی نظام بین‌الملل و ایدهء جامعه جهانی مورد مطالعه قرار می‌گیرد.

استاد

• محمد ستوده آرانی

  دانشیار گروه مطالعات سیاسی دانشگاه باقرالعلوم علیه السلام معاون آموزش و فرهنگی دانشگاه باقرالعلوم علیه السلام