چکیده

در طول تاریخ کهن ایران، همواره حکومت های استبدادی حضور داشته اند که با توجه به تعامل حکومت و مردم و اثرگذاری این دو بر یکدیگر، خلقیات مردم را به سوی خاصی سوق داده اند. یکی از این موضوعات که مورد بررسی جامعه شناسان قرار گرفته، «فردگرایی» ایرانیان است.حکومت استبدادی و فردگرایی تعاملی دو سویه دارند و آثار و نشانه های یکدیگر را تقویت می کنند. از طرفی حکومت استبدادی مناسبات فرد مدارانه را در جامعه گسترش می دهد و با توجه به اساس غیرقانونی اش، فساد را در جامعه می گستراند و از طرفی روحیه فردگرایانه با گرایش به بینش روزینه، نیازهای نزدیک و حداقلی را مدنظر قرار داده و با تعرض به حقوق دیگران، زمینه بی ثباتی جامعه و فقدان حکومت های پایدار غیراستبدادی را از بین می برد.

فایل مقاله :

• انقلاب-اسلامی-و-استبداد-تاریخی-در-ایران.doc

دانش آموخته

• محسن محمدی