نمادهای شهری حامل خاطرات مشترک مردم و مفاهیم فرهنگی و اجتماعیاند و منتقلکننده معانی ضمنی گستردهای در ذهن مردم یک شهر هستند. معماری امروز ما به دلایل مختلف بر اساس فضای فرهنگی ما ساخته نمیشود. هر چقدر نمادهای شهری بر اساس معماری غربی ساخته شود، فرهنگ کشور را تحت تأثیر خود قرار داده و به همان میزان جامعه را از فرهنگ اسلامی و ایرانی دور میسازد. برای دستیابی به یک شهر دارای نمادهای مطلوب، لازم است الگویی متناسب با ویژگیهای آن فرهنگ و ملهم از آموزههای دینی شکل گیرد. دادههای مورد نیاز در این تحقیق به روش مطالعات اسنادی و کتابخانهای گردآوری شد. آنگاه مصاحبه با برخی از نخبگان و مسؤولین حوزه فرهنگ و نمادهای شهری در دستور کار قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل دادهها از روش تحلیل مضمون استفاده گردید. در این مقاله تعداد ۹۵ کد تفسیری، ۱۵ مضمون سازمانیافته و در نهایت ۵ مقوله فراگیر از متن مصاحبهها استخراج گردید و ابعاد و مؤلفههای الگوی مورد نظر مشخص و روابط بین آنها تبیین گردید. مقولههای فراگیر این الگو عبارتند از: مبانی نمادسازی، تجربیات نمادسازی، کارکرد نمادها، تمدنسازی نماد و محیطشناسی نمادها. با استفاده از این الگو، سیاستگذاران فرهنگی امکان مییابند تا با بهرهگیری از تجارب سایر کشورها و توجه به وضعیت فرهنگی و محیطی کشور به وضع سیاست فرهنگی در حوزه نمادهای شهری بپردازند. پیشنهاد میگردد سیاستگذاری فرهنگی با نگاه بر احیای نمادهای اسلامی- ایرانی شهری صورت گیرد و طراحی این نمادها از طریق بازتولید، بازسازی و احیای نمادهای گذشته در قالبهای جدید به انجام رسد.