این مقاله با مشارکت سید حسین شرف الدین نوشته شده است.. نوشتار پیش رو، کوششی است برای بررسی کارکردهای مهمانی در سبک زندگی اسلامی. این بررسی با ارجاع به منابع روایی و با تکیه بر روش تفسیری و تحلیل محتوای متون صورت گرفته و مشخص گردیده است که سبک زندگی به معنای مجموعه انتخاب های نمادین و دلالت مند، دارای عناصر و جلوه های گوناگونی است که در عرصه روابط اجتماعی، سنّت مهمانی، یکی از مهم ترین آن ها است. این سنّت علاوه بر تجلّیات عینی و صورت های نمادین که بازگو کننده سبک زندگی اسلامی است، دارای آثار و کارکردهایی می باشد که مجموع حیات اجتماعی مسلمین را تحت تأثیر قرار می دهد و سهم مؤثری در تمدّن سازی اسلامی به عهده می گیرد. این آثار که درواقع همان یافته های پژوهش به شمار می روند، در ارتباط با حیات اخروی انسان عبارتند از: «آمرزش الهی» و «ورود به بهشت و رهایی از جهنّم». امّا در حیات مادّی به تناسب ویژگی های سبک زندگی نظیر «انتخاب»، «الگومندی» و «نمادین بودن» ، «تعیین محدوده های انتخاب»، «ارائه الگوهای رفتار» نظیر رفتارهای پیوندجویانه، صمیمانه، عاطفی، و مبتنی بر اعتماد اجتماعی از جمله این کارکردها است. مضاف بر این که مهمانی از طریق پر کردن اوقات فراغت، جنبه های نمادین نیز پیدا نموده و از این طریق نیز اعمال کارکرد می نماید.