چکیده

این پژوهه به دنبال خوانش جدیدی از فرقه‌های ناهمسان که در ابتدای غیبت صغری رخ داد می‌باشد، دوره‌ای که فرقه‌شناسان شیعه و سنی تاکید وافری داشتند شیعیان امامی در این زمان با انشقاق فراوان درون گروهی مواجه بودند، این گروه از اندیشمندان، تعدد فرقه‌های منشعب امامیه را از ۱۴ تا ۲۰ فرقه برشمردند‌. با این توصیف وضعیت در هم تنیده امامیه آن قدر بغرنج نشان داده شد که این احتمال داده می‌شد ادامه تکثرگرایی فرق‌های امامیه در آن دوره احتمال فروپاشی ایشان را بسیار افزایش می‌داد، امری که هیچ‌گاه رخ نداد. گروه‌های که گمانه اصلی ایشان نه در فروعات، بلکه در اصل امامت بود. با این حال با کنکاش در فرقه‌های ذکر شده این مهم دانسته خواهد شد که به رغم ذکر فرقه‌های خود خوانده اطلاعات چندانی از ایشان در تاریخ یافت نمی‌شود و احتمالا بسیاری از مذاهب در آن دوره برساخته تاریخ بوده و هیچ‌گاه وجود خارجی نداشتند و تردیدهای فراوانی در وجودشان دارد.

دانش آموخته

• مجید احمدی کچایی

• یدالله حاجی زاده