چکیده

صاحبنظران و اندیشمندان غرب و شرق، بر مبنای تفاوت در بنیادهای معرفتشناختی خود، نظرات متفاوتی درباره همگرایی یا واگرایی و قلمرو ورود عقل در عرصه سیاست ابراز داشته اند. این پژوهش با اعتقاد به ضرورت بومی سازی علوم سیاسی و با هدف غنای نظری این الگوی بومی و بر مبنای هرمنوتیک اندیشه شناسانه اسکینر، رابطه عقل و سیاست در منظومه معرفتی آیت الله جوادی آملی را بررسی نموده و با فرض استوار بودن سیاست بر بنیادهای عقالنی در نظر وی و فروریختن آن در صورت قطع ارتباط با عقل، به فحص و کاوش در آرای او پرداخته است. بر مبنای نتایج به دست آمده در این پژوهش از نظر آملی، مفتاح و مصباح تمام مراتب سیاست، عقل است و گستره وسیعی از سیاست را دربر میگیرد. همه پرسشهای اساسی سیاست از جمله مشروعیت حکومت، کیستی حاکم، غایت و وظایف حکومت و سیاست، آرمانشهر ترسیم شده، ویژگیهای کارگزاران سیاسی، پیوند دین و سیاست، تشخیص مصالح جامعه و نحوه مدیریت سیاسی در اکثر وجوه خود با عقل همگرا بوده و در صورتی که عقل، گوشه نشین عرصه سیاست شود، سیاست نیز کارایی خود را از دست خواهد داد.

فایل مقاله :

• همگرایی-عقل-و-سیاست-در-حکمت-متعالیه-آیت-االله-جوادی-آملی-اساس-نظریه-هرمنوتیک-اندیشه-شناسانه-اسکینر-1.pdf

دانش آموخته

• رحمت عباس تبارمقری