چکیده

این مقاله با مشارکت متین عظیم نوشته شده است. ابوحامد محمد غزالی یکی از بزرگترین و اصیل ترین متفکران نه تنها در جهان اسلام بلکه در تاریخ تفکر بشر است. زمانه غزالی، زمانه ای آشفته به لحاظ سیاسی، فکری و عقیدتی بود .وی در نیمه دوم قرن پنجم هجری یعنی در عصر عباسی سوم می زیست. این عصر عصر انحلال و ضعف سیاسی و نظامی و عصر انحطاط و آشوب در اخلاق وجمود در افکار است و اعتقاد مردم در اصل و حقیقت نبوت سستی گرفته بود و این سستی موجب ضعف ایمان و سستی در عمل به احکام دین شده بود. در حقیقت عقاید سیاسی غزالی پیرامون خلافت و سلطنت و ایجاد سازش میان این دو شکل گرفته و بیشتر حاصل مصلحت اندیشی او در توجیه اوضاع موجود است، امام محمد غزالی چهره ای محوری در فقه و در مساله مصلحت است، وی فقه را امری دو وجهی فردی و اجتماعی و فقه را متصدی مسوولیت در هردو حوزه دانسته است.

فایل مقاله :

• تحليل-پارادايمي-انديشه-سياسي-غزالي.pdf

دانش آموخته

• منصور میراحمدی چناروئیه