چکیده

در آغاز کتاب، درباره مفهوم شرط در معاهدات و مقایسه آن با اعلامیه تفسیری و نیز فلسفه شرط، توضیحاتی داده می‌شود. آن گاه رژیم حقوقی شرط و تطبیق آن بر کنوانسیون رفع تبعیض بررسی می‌شود که در ضمن آن، موضوعاتی همچون معیار کلی اعتبار شرط، امکان شرط برکنوانسیون رفع تبیض، شروط غیر معتبر و مرجع تشخیص و سپس آثار حقوقی شروط غیر معتبر کنوانسیون تحلیل می‌گردد. در پایان کتاب شروط غیر معتبر و آثار حقوقی آن درکنوانسیون ذکر شده، همچنین متن کنوانسیون و موادی از کنوانسیون وین (۱۹۶۹) به طبع رسیده است. گفتنی است: "در نظام حقوقی حاکم بر معاهدات بین‌المللی، شرط یا تحفظ و یا تهدید تعهد، از حدود پایان قرن نوزدهم، با ظهور وفور معاهدات چند جانبه فراگیر، به کار گرفته شده است. نخستین بار فرانسه به هنگام امضای سند عمومی کنفرانس بروکسل راجع به الغای برده‌داری، در دوم جولای ۱۸۹۰ شرطی را وارد کرد که به موجب آن، حق بازرسی کشتی‌ها را استثنا می‌کرد، آن گاه در کنفرانس‌های صلح لاهه (۱۸۹۹ و ۱۹۰۷) رویه شرط‌ گذاری، به طور عام پذیرفته شد".

دانش آموخته

• علیرضا شالباف