بدون تردید هدف از خلقت جهان، رسیدن انسانها به کمال واقعی است و دست یافتن به این کمال، متوقف بر مقدماتی است که شناخت دقیق این مقدمات باعث می گردد تا انسانها به سهولت مسیر کمال را طی کنند به همین منظور در این رساله تلاش شده است تا راهکارهایی که انسانها بدین وسیله به قله رفیع کمالات معنوی و انسانی و رشد دادن فضائل اخلاقی می رسند بیان گردد. چرا که رسیدن به کمال انسان بدون مقدمه آن یعنی دوستی اولیای الهی امکان پذیر نیست. بر این اساس نیل به سعادت با دوستی آل پیامبر عجین شده است. از طرفی دیگر محبت به اهل بیت علیهم السلام با وجود موانع محبت نسبت به آنها امکان پذیر نخواهد بود که بعضی از آن موانع عبارت است از: تولد از حرام و صفات زشت و غیر اخلاقی. زیرا موانع محبت جلوی تحصیل آن را خواهد گرفت و در نتیجه باعث جلوگیری از ایجاد این اثرات خواهد شد. بنابراین، انسان باید موانع محبت را از خود برطرف سازد تا بتواند عاشق واقعی آل محمد باشد که در این صورت آثار محبت به آنها در هر دو جهان نمایان خواهد شد. که این اثرات عبارت است از هدایت، سعادت ابدی، ثبات قدم، محبوب خدا شدن، پاکی از گناه، درمان رذائل اخلاقی، اطاعت و تبعیت، تقرب به خدا. در رسیدن انسان به کمال واقعی نیز موانعی وجود دارد که باید آنها را از خودش زایل کند تا بتواند به آن مقام نایل گردد آن موانع عبارت است از: تبعیت از نفس اماره، خیال، وسوسه های شیطانی، حکومت های جور و محیط فاسد و گناهان. با توجه به تاکیدی که در آیات و روایات بر مودت اهل بیت به چشم می خورد به نظر می آید که عشق به اهل بیت تأثیر بسزایی در رسیدن انسانها به کمال حقیقی و رشد فضایل اخلاقی دارد به گونه ای که می توان از آن به عنوان یکی از راهکارهای رسیدن به سعادت ابدی نام برد. محبت اهل بیت در راستای محبت به خداست و زمینه ای برای حب به خداست. محبت به آنان به عنوان علت مُعِدّه برای رسیدن به کمال فردی، اجتماعی و اخلاقی است.در این رساله تاثیر محبت به اهل بیت در سعادت انسان از دیدگاه علامه طباطبایی و علامه بحرانی بررسی شده است.
دانشیار گروه فلسفه و کلام دانشگاه باقرالعلوم علیه السلام
عضو هیات علمی دانشگاه جامعه المصطفی العالمیه