عنوان : طراحی الگوی سیاستگذاری، تدوین سیاست های پیشنهادی و الزامات آن برای ایجاد و ترویج شیوۀ زیست مومنانه در جمهوری اسلامی ایران (مطالعهی موردی: تدوین الگوی سیاستگذاری و اقدام در راستای بهبود پوشش بانوان متردّد در محیط عمومی) چکیده : جمهوری اسلامی ایران ذاتاً حاکمیتی با مبانی فرهنگی محسوب میشود. بنابراین دینداری و سبک زندگی دینی بیش از آنکه یک مولفۀ صرفاً اثرگذار بر وضعیت اجتماعی ایران باشد، یک ضرورت و عامل حیات و بازتولید نظام سیاسی جمهوری اسلامی به شمار میروند. بنابراین طراحی یک الگوی سیاستگذاری برای تعیین این امر که به چه چیزی شیوۀ زیست مومنانه اطلاق میشود و به چه روشی میتوان به ترویج آن اهتمام ورزید، یک ضرورت غیر قابل انکار برای حاکمیت محسوب میشود. این پژوهش در یک گام به دنبال طراحی الگویی برای سیاستگذاری در حوزۀ شیوۀ زیست مومنانه است و در گام دیگر به دنبال مطالعه موردی مسئلۀ پوشش اجتماعی بانوان بر اساس الگوی طراحیشده است. پوشش اجتماعی بانوان در حالی مسئلۀ حاکمیت سیاسی ایران پس از انقلاب اسلامی محسوب میشود که فقدان الگوی سیاستگذاری و سیاستهای صحیح در این حوزه منجر به اقدامات آنی، مقطعی و فاقد اثربخشی لازم شده است. نهایتاً این پژوهش به دنبال تبیین مفهوم سبک زندگی، سیاستگذاری فرهنگی و تبیین الگوی چرخۀ سیاستگذاری در این عرصه و نهایتاً تبیین آن الگو برای سیاستگذاری در حوزۀ پوشش اجتماعی بانوان است. در این راستا تلاش شده با بررسی آرای امام خمینی (ره)، مقام معظم رهبری و شهید مطهری به تدوین نظریۀ سیاستی جمهوری اسلامی ایران در حوزۀ پوشش اجتماعی بانوان پرداخته و در بخش دوم، با استناد به مضامینی که از مجموعه مصاحبههایی که با صاحبنظران و مدیران اجرایی در این موضوع استخراج شده، در قالب سه مضمون کلان «توصیف وضعیت اجتماعی جامعه و حاکمیت ایران»، «جایگاه حجاب در شریعت اسلام از منظر صاحبنظران فقهی» و «آسیبشناسی برخوردهای پیشین با پدیدۀ پوشش اجتماعی نابهنجار» ابعاد مسئله واشکافی و نهایتاً با در نظر گرفتن الزامات استخراج شده در تحلیل محیط و مسئلۀ مورد نظر، الگویی واقعنگرانه برای اقدام در این حوزه و «سیاستهای پیشنهادی» ارائه شده است.
مشاور رئیس مرکز مطالعات و برنامهریزی شهر تهران
دانشیار و مدیر گروه مدیریت راهبردی دانشگاه باقرالعلوم علیه السلام
دانشیار گروه علوم اجتماعی دانشگاه باقرالعلوم علیه السلام