مسئله پژوهش حاضر راهبردهای حفظ و ارتقاء امنیت سیاسی در سیره معصومین (ع) میباشد. بدونتردید وظیفه هر نظامی تأمین امنیت است، به نحوی که میتوان گفت یکی از اهداف اصلی تشکیل حکومتها ایجاد امنیت است. امنیت دارای دو بعد نرم افزاری و سخت افزاری میباشد که در اینجا بعد نرم افزاری را بررسی می کنیم. روش ما به صورت سیره پژوهی است، که از طریق چارچوب نظری مطالعات راهبردی صورت می گیرد. این تحقیق عملا فرضیه ای ندارد و یک پژوهش اکتشافی است، معصوم ع برای امنیت سیاسی حاکمان، بیان داشته اند که داشتن حکومت ضرورت دارد ولو اینکه طاغوت باشد، یعنی چنان چه اگر حاکم جور هم در مسند خلافت بود، بهتر است از هرج و مرج و این به معنای حکم عدم تعرض به حاکم است و داشتن امنیت سیاسی برای ایشان، و همچنین بیان داشته اند که از جمله حقوق نخبگان، امنیت اظهار نظر و پاسخ به شبهات است، به طوری که نباید موجب سکوت آن ها در حوادث شود، البته که مشخص است این نظرات می بایست حدودی داشته باشند و طبیعتا هر اظهار نظری پذیرفته نخواهد بود، و دیگر آن که توده مردم نیز باید بتوانند در انتخاب اندیشه سیاسی و عقیده و بیان آزاد باشند، البته در چارچوب قوانین و اصول دین به طوری که کسی متعرض آنان نشود. در نهایت این نتیجه حاصل شده است که معصومین (ع) دارای راهبردی یکسان و عملکردی واحد ولی دارای ابعاد گوناگون میباشند، که باید مورد مطالعه و بررسی دقیق قرار گیرد و این مسأله را که بعد نرمافزاری امنیت بسیار مورد اهتمام معصومین (ع) بوده است را نتیجه گیری کردیم، چرا که بعد نرم افزاری بسیار حیاتیتر از بعد سخت افزاری میباشد و تا این قضیه تأمین نباشد قضیه بعدی که امنیت سخت افزاری است کاربردی نخواهد داشت.
استاد گروه علوم سیاسی دانشگاه باقرالعلوم علیه السلام
عضو هیات علمی گروه تاریخ و تمدن دانشگاه باقرالعلوم (ع)