چکیده

دیپلماسی از ابزارهای سیاست خارجی برای پی گیری اهداف و منافع هر کشوری است. دیپلماسی ابزاری مسالمت آمیز برای ارتباط و تعامل میان دولت ها و جوامع می-باشد. امروزه با گسترش فن آوری نوین ارتباطات و اطلاعات نقش دیپلماسی از ابزار ارتباط با دولت ها فراتر رفته و ملت ها را در بر گرفته است. دیپلماسی فرهنگی که زیرمجموعه دیپلماسی عمومی است سعی می کند با ابزارهای فرهنگی و تأکید بر اشتراکات و ارزش های مشترک و تقویت تفاهم میان ملت ها و کشورها به اهداف سیاست خارجی دست یابد. انقلاب اسلامی که موجد یک تحول فرهنگی – اجتماعی در جامعه ایران است، در ارتباط و تعامل با دولت ها و ملت های دیگر بر ابزارهای فرهنگی و گفتگو تأکید دارد. امام خمینی رهبر کبیر انقلاب اسلامی و بنیان گذار جمهوری اسلامی ایران بر اساس آموزه-های اسلام نقش و جایگاه ویژه ای را برای عناصر فرهنگی در عرصه های اجتماعی و سیاسی قائل می باشد، ایشان با تأکید بر ارزش ای فطری و الهی که در همه انسان ها مشترک است در صدد بیداری و آگاهی مردم و ایجاد وحدت در بین مسلمانان بر اساس ارزش های جهان شمول اسلام بوده است. انقلاب اسلامی با نفی رابطه استکباری، نفی اقتدار ابرقدرت ها، حمایت از ملت های مظلوم، صدور انقلاب، ترویج فرهنگ استقلال خواهی و ترویج فرهنگ مردم سالاری دینی، حمایت از جنبشهای آزادی بخش و ایستادگی بر مبانی اسلامی و ارزش های انسانی سعی نمود که تصویری مناسب را از خود در نزد افکار عمومی ملت ها ارائه نماید و با تأکید بر اشتراکات فرهنگی و ارزش های جهان شمول اسلامی و انسانی به تفاهم متقابل با ملت ها و کشورها دست یابد. با توجه به آموزه های حضرت امام، مهمترین اهداف سیاست خارجی در زمینه فرهنگی می باشد. بنابراین دیپلماسی فرهنگی مؤثرترین راه برای تحقق اهداف سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران می باشد. کلمات کلیدی: دیپلماسی، دیپلماسی فرهنگی، سیاست خارجی، آموزه های امام.

دانش آموخته

• علیرضا نائیج

  دکتری روابط بین الملل و مدرس دانشگاه باقرالعلوم (ع)

استاد راهنما

• محمد ستوده آرانی

  دانشیار گروه مطالعات سیاسی دانشگاه باقرالعلوم علیه السلام معاون آموزش و فرهنگی دانشگاه باقرالعلوم علیه السلام

استاد مشاور

• نجف لک زایی

  استاد گروه علوم سیاسی دانشگاه باقرالعلوم، رئیس پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی