نسبی گرائی اخلاقی یکی از مهم ترین مباحث در حوزه فلسفه اخلاق میباشد. این بحث تا جایی دارای اهمیت است که رویکرد و موضع شخص در مورد نسبیت یا عدم نسبیت ارزشهای اخلاقی بر دیدگاهها، جهان بینی و موقعیت قانونی و اجتماعی افراد تاثیر بسزایی دارد و بسیاری از امور انسان و جامعه را تحت الشعاع خود قرار میدهد.در این تحقیق بعد از تعریف اجمالینسبی گرایی و نقطه مقابل آن به بررسی انواع نسبیگرایی پرداخته ایم. در نسبیگرایی توصیفی اشاره کردیم که این نوع از نسبیگرایی در مورد درستی یا نادرستی ارزشهای اخلاقی داوری نمی کند لذا بحثی تحت عنوان نقد و بررسی ادله نسبیگرایی بیهوده است. در نسبیگرایی هنجاری ابتدا به تعریف نسبیگرایی هنجاری و انواع آن پرداختهایم و بعد از بیان تاریخچه نسبیگرایی و علل گرایش مردم به نسبیگرایی، ادله نسبیگرایی هنجاری را بررسی کردهایم؛ عمدهترین ادله آنها مبتنی بر تفاوتهای فرهنگی و تنوع دیدگاههای اخلاقی و عدم وجود ارزشهای اخلاقی است. در اینباره، نشان دادهایم که ارزشهای اخلاقی وجود دارند و تفاوتهای فرهنگی و تنوع دیدگاههای اخلاقی دلیل بر نسبیت نیست. در نسبیگرایی فرااخلاق هم، بعد از تعریف نسبیگرایی فرااخلاق، ادله نسبی گرایی فرااخلاق را بررسی کردهایم. این نوع از نسبیگرایی، با استفاده از نسبیگرایی توصیفی و انکار وجود ارزشهای اخلاقی و انکار قطعیت ترجمه، نسبی گرایی فرااخلاق را اثبات کرده است. در نقد این ادله، نشان دادهایم که ارزشهای اخلاقی وجود دارند و نمیتوان نسبیگرایی توصیفی و عدم قطعیت ترجمه را دلیل بر نسبیت فرااخلاق دانست
عضو هیات علمی پردیس فارابی دانشگاه تهران
عضو هیات علمی گروه فلسفه و کلام دانشگاه باقرالعلوم علیه السلام