چکیده

امید به زندگانی جاودن سبب گردیده است که انسان باورهای گوناگون را در باب حیات پس از مرگ پیدا کند که تناسخ یکی از آنهاست، این ایده که دیرینه‌ای طولانی دارد از سوی موافقان و مخالفان آن به بحث گذارده شده است. در اسلام بویژه در مکتب تشیع اگر چه عقیده تناسخ از ناحیه پیشوایان معصوم (ع) ابطال گردیده است. لیکن خردورزان و اندیشوران آن مکتب را از تفکر در آن زمینه باز نداشته است که صدرا و سهروردی به عنوان پرچمداران دو مکتب حکمت متعالیه و اشراق از جمله ایشانند. در این نوشتار، ضمن مرور بر تاریخچه این نگرش بشری، و بیان تقسیمات مربوط به آن، انظار و آراء دو فیلسوف مزبور در این باب نیز به اجمال بررسی و مقایسه گشته است، هر چند سهروردی در ابطال تناسخ همانند ملاصدرا به وضوح سخن نگفته است؛ اما بیانات او در این مقوله روشنگری شگرفی در متفکران پس از خودش ایجاد نموده است که صدرالمتألهین را می توان جامع و کامل کننده این ابحاث به شمار میرود. به هر حال، اگر چه بطلان نقلی و علمی تناسخ خدشه ناپذیر به نظر میرسد، اما درباره محال بودن عقلی آن و بررسی تأثیرات این نظریه، مجال بحث و تأمل باقی است.

دانش آموخته

• حمید رضانیا

استاد راهنما

• محمد مهدی گرجیان عربی

  استاد گروه فلسفه و کلام دانشگاه باقرالعلوم علیه السلام

استاد مشاور

• احمد عابدی

  رییس دانشگاه علوم و معارف قرآن کریم و مدیر گروه فلسفه دانشگاه قم