اسماء حُسنای حقتعالی، همان ذات حقاند به جلوه و صفت خاص. تأمل و تدبّر در این اسماء میتواند علاوه بر اینکه فهم جدیدی از عالم هستی را به انسان ارزانی کند راه اُنس با خدا را به عالیترین شکل محقق نماید. بر این اساس، مسئله اصلی ما این است که تأمل و تدبر در نظام اسمائی حقتعالی چه تأثیراتی را در ساحت معرفتی و عملی زندگی انسان پدید میآورد؟ و انطباق این الگو و نظام اسمائی بر مصادیق بشری چگونه میتواند به مدلسازی در روابط فردی و اجتماعی منجر شود. در این نوشتار با تمرکز بر روش تحلیلی– توصیفی، این رهیافت ارائهشده که میتوان چینش هستی شناسانه نظام عالَم را بر اساس اسماء و صفات حقتعالی تبیین نمود. اگرچه مشخصه اصلی اسماء الله یکپارچگی و وحدت است و عالَم، به تمامه ظهور این اسماء است اما از باب تبیین علمی به اعتبارسنجی احتمالات درباره جایگاه این نظام اسمائی از دیدگاه صدرا نیز پرداختهشده و درنهایت تأثیرات کاربردی حاصل از نگرش اسمائی در ساحت معرفت بشری، در قالب دو مورد خاص «بازخوانی برخی معارف فلسفی- کلامی با راهکار تبیین اسمائی» و دیگری «توانمندسازی ذهن بشری در استخراج معارف باطنی از متون دینی» تبیین شده و تأثیرات عملی نیز در دو ساحت درونی (فردی) و بیرونی (جمعی) بیانشده است. نظام سازی درونی فرد در قالب «توانمندسازی نفس در تأثیر بر جهان خارج در اثر ارتباط وجودی با اسماء حقتعالی» بیان گردیده و به نظام سازی بیرونی در دو ساحت اجتماعی و سیاسی بر اساس نظام اسماء و صفات حقتعالی پرداختهشده و راهکار کارآمد در تحقق این نظریه در ساحت اجتماعی، هرمنوتیک اسمائی و در ساحت سیاسی، انسان کامل خواهد بود.
استاد گروه فلسفه و کلام دانشگاه باقرالعلوم علیه السلام
عضو هیات علمی موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی (ره)