چکیده

امداد فرهنگی، امری است که به هدف بهبود وضعیت اعتقادی، اخلاقی و فرهنگی آسیب دیدگان اجتماعی و پیشگیری از وقوع صدمات جدی تر در زندگی آن ها، تحقق یافته است. پژوهش حاضر، به مطالعه و بررسی گروه ها و سازمان های خرد امدادگر فرهنگی می پردازد که به منظور جبران ضعف عملکردی سازمان ها و نهادهای فرهنگی کشور در مواجهه با آسیب های اجتماعی و فرهنگی، وارد عرصه خطیر امداد فرهنگی شده و در حال فعالیت می باشند. این پژوهش که به هدف مدیریت دانش و کمک به تئوریزه کردن تجارب موفق و آشکار نمودن دانش ضمنی گروه های امدادگر فرهنگی دین پایه انجام شده است، ضمن بهره گیری از مفاهیم سازمانی و مدیریتی، مدل ها و نظریه های مددکاری اجتماعی و مفاهیم مرتبط با مددکاری در دین مبین اسلام، با روش مطالعه چند موردی و از طریق ابزار تحلیل مضمون، الزامات امدادگری فرهنگی دین پایه را به منظور اثرگذاری حداکثری، در قالب مدلی برآمده از مصاحبه های عمیق با ۱۸ نفر از ارکان سازمان های خرد و گروه-های امدادگر فرهنگی دین پایه، ارائه می کند. پس از نهایی‌سازی مصاحبه‌ها، ۴۰۶ گزاره مرتبط استخراج و پس از تحلیل و کدگذاری، ۲۲۵ مضمون پایه، ۴۵ مضمون سازمان‌دهنده و ۱۰ مضمون فراگیر استخراج شده است. در نهایت، مضامین فراگیر ذیل چهار بعد «هویت»، «معنویت و اخلاق»، «همزیستی و دانش فرهنگی محیط» و «ساختارها و قوانین» طبقه بندی و توصیف شده و راهکارهایی جهت موفقیت گروه ها و سازمان های خرد امدادگر فرهنگی دین پایه، ارائه می گردد.

دانش آموخته

• زهرا جانقربان لاریچه

استاد راهنما

• حسین پرکان

  عضو هیات پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی

استاد مشاور

• مهدی مولائی آرانی

  دانش آموخته مقطع دکتری دانشگاه باقرالعلوم (ع) و عضو هیات علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی