چکیده

هيدگر وجودشناسى بنيادين [و به عبارت ديگر فلسفه] خود را هرمنوتيك و يا تأويل مى‌خواند. اين مقاله در صدد بررسى اين مطلب است كه به چه معنى هستى‌شناسى بنيادين هيدگر هرمنوتيكى است و منظور او از هرمنوتيك چيست و اصلاً چرا هيدگر كار خود را به هرمنوتيك مربوط كرد. پس از بررسى ريشه لغوى واژه هرمنوتيك و اشاره‌اى كوتاه و موجز به پيشينه علم هرمنوتيك تا قبل از هيدگر، از اين نكته بحث خواهيم كرد كه چگونه هيدگر سر از هرمنوتيك در آورد و سپس برخى از آراى هرمنوتيكى او مانند فهم، پيش فهم‌ها، حلقوى بودن فهم، معنا، دور هرمنوتيكى و... را مورد كاوش قرار مى‌دهيم.

استاد

• یارعلی کرد فیروزجایی

  استاد گروه فلسفه و کلام دانشگاه باقرالعلوم علیه السلام