چکیده

هم زمان با انقراض پادشاهی صفویان، حکومت شیعی "اوده" به نحو رسمی در هند شکل گرفت. تعامل علما با حکومت در شرایطی صورت می پذیرفت که جامعه ی شیعی هند با سه چالش: استعمار خارجی، تنازعات درون دینی و مذهبی (در قالب نظریه ی امامت- خلافت) ، و نحوه ی تعامل علمای شیعه با حکومت شیعی اوده روبه رو بود. در مواجهه با استعمار، هر دو گرایش جهان اسلام با رویکرد انقلابی، اقدام به بازیابی هویت دینی کردند؛ در تقابل اندیشه ی امامت شیعی و خلافت سنی، تحلیل محتوایی و استدلال به منابع اهل سنت در راستای اثبات امامت شیعی را دنبال نمودند؛ و در زمینه ی مناسبات علمای شیعی و حکومت، الگوی سیاسی شیعه، نظام امامت و ولایت بود و مشی عملی علما با سلاطین شیعی نیز با تاکیدبر همگرایی و همکاری و با محوریت رویکرد سیاسی اصلاحی در مناسبات اجتماعی و سیاسی صورت پذیرفت.

فایل مقاله :

• مناسبات-دین-و-دولت-در-دوران-پادشاهان-شیعی-اوده-هند؛.pdf

دانش آموخته

• سید حسن ابوصالح

• علیرضا نائیج

  دکتری روابط بین الملل و مدرس دانشگاه باقرالعلوم (ع)