چکیده

اين نوشتار درنظر دارد نظريه معناي تلويحي گفتاري زبانشناس و انسان شناس آمريکايي، گرايس (Grice) را در گفتگوهاي شخصيت هاي داستان هاي حضرات يوسف و موسي (عليهماالسلام) و ترجمه هاي فارسي و انگليسي آن در قرآن کريم مورديابي و تحليل نمايد. بدين منظور معناي تلويحي گفتاري در گفتگوهاي اين دو داستان در چهار ترجمه فارسي و چهار ترجمه انگليسي از آيات مورد نظر مورد نقد و بررسي قرار مي گيرد. ابتدا موارد معناي تلويحي گفتاري که در بردارنده اصول کيفيت (quality) در گفتار، کميت در گفتار (quantity)، حالت در گفتار (manner) و ربط در گفتار (relation)، در اين داستان هاي قرآني مي باشد، ارايه و سپس ترجمه هايي از آنها بررسي مي شود. با توجه به اينکه معاني تلويحي گفتاري در اين گفتگوها به صورت ضمني بيان مي شوند، مترجمان با به کارگيري راهبردهاي شفاف سازي ترجمه، بايد آنها را تصريح کرده تا خواننده بتواند معنا و منظور نهفته در اين جملات را به سادگي درک کند. راهبردهاي شفاف سازي ترجمه به کار گرفته شده توسط مترجمان مورد نظر در اين مقاله عبارتند از: استفاده از پاورقي، قلاب، کمانک و هيچ يک از اين سه راهبرد.

استاد

• ابراهیم داودی شریف آباد

  عضو هیات علمی گروه آموزشی زبان انگلیسی دانشکده زبانهای خارجی و مطالعات بین فرهنگی دانشگاه باقر العلوم (ع)