چکیده

برخلاف علوم انسانی و اجتماعی متداول، فلسفه اجتماعی صدرایی مبتنی بر ناثنویت‏ گرایی کل‏ گرای توحیدی است که بر روش مبتنی عقل و برهان استوار شده است. به همین دلیل است که بحث و تبیین در این زمینه هم جدید بوده و هم تا حدودی متفاوت خواهد بود. فلسفه اجتماعی به معنای عام کلمه به راه های تعامل میان هنر و جامعه در وجهی می‏ پردازد که در عین حال با واقعیت ریشه ‏های فرهنگی و فلسفی جامعه نیز ارتباط دارد. در فلسفه اجتماعی هنر صدرایی هنرمند با حقیقت هستی مرتبط است، به شکل دائم جامعه مطلوب را در نظر دارد و هر آنچه می ‏بیند و درک می ‏نماید را با آنچه حقیقت دارد می ‏سنجد و می ‏کاود. در اندیشه صدرایی بین ذات، غایت و خدا نسبت است؛ و در اینجاست که می ‏توان از هنر انتظار روشنگری و روشنفکری را داشت. در این نگره هنرمند خود را در برابر حقوق فرهنگی جامعه که منوط و مربوط به تمامی مولفه ‏های فرهنگ است، مکلف و موظف می ‏بیند؛ پس می‏ توان فلسفه اجتماعی هنر صدرایی را انتقادی نیز دانست.

استاد

• عماد افروغ

  عماد افروغ (زاده ۱۳۳۶ در شیراز) نویسنده، جامعه‌شناس و نظریه‌پرداز علوم اجتماعی است. او نمایندهٔ مردم تهران در مجلس شورای اسلامی در دورهٔ هفتم و رئیس کمیسیون فرهنگی مجلس بود. استاد پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی / عضو هیات امنای دانشگاه باقرالعلوم علیه السلام

دانش آموخته

• محمد آقاسی

  معاون نظارت و ارزیابی ستاد فرهنگ دبیرخانه شورای عالی انقلاب فرهنگی