فارابی از نظریه پردازان مسلمان و به اقوالی شیعه است که در مباحث سیاست و حکومت اسلامی، طرح هایی داشته است که می توان این ایده های بومی - اسلامی او را در مجموعه ای به نام حکومت مطلوب یا مدینه فاضله که شالودهایی از دغدغه های او را برای حیات اجتماعی مطلوب بشریت است، مورد بررسی قرار داد. محتوا و شاکله بینش فاضله مسئولان حکومت و مردم حکومت، از نشانه های آغازین و لازمه ورود به مدینه اوست. بینشی که معرفت به حق تعالی و اوصاف و افعال الهی، سر منشأ آن است و تثبیت این بینش خود منشأ اصلی رشد و پیشرفت در مدینه فاضله فارابی است. ساختار سیاسی نظام فاضله از ریاست و جانشین او، کارگزاران دیگر در مراتب بعدی، گروه های اجتماعی و عموم مردم به عنوان اجزای اصلی این حکومت مطلوب، هر کدام، نقش و ویژگی های تعیین شده ایی دارند و هیچ کدام از اجزای حساس و تأثیر گذار این نظام به حال خود واگذار نشده اند. در هر بخشی، اهالی این نظام مطلوب، با موانعی جدی رو به رو می شوند که سر منشأ آن، خاستگاه نظری یا پیش نامطلوبی است که مورد تأکید این موانع است. اینها همان دشمنان مدینه فاضله با ویژگی های غیر فاضله، یعنی اهالی مناطقی با عقاید جاهله، فاسقه، ضاله و غیره هستند که در مقابل آرمان ها و اهداف فاضله نظام مورد توجه معلم ثانی صف آرایی می کنند. از نظر فارابی، اینها نباید در مدینه به طور آزاد، مواضع انحرافی خود را تبلیغ کنند و به حال خود رها باشند.