چکیده

سیف الدین آمدی از متکلمین اشعری است که درخصوص اصطلاحات فلسفی با مشرب اشعریسخن گفته است به طبع استادخود؛ غزالی سرجنگ بافلسفه داشته است؛ درحالی که درکتاب خود به تفسیراصطلاحات فلسفی پرداخته ولی نظراشعری خودرا بر نظرفلاسفه ارجح دانسته است؛ از جمله اصطلاحاتی کهنظر خود رابراین معانی تحمیل نموده است عبارتند از معنای قدرت ؛کلام؛ اراده واختیار است .آمدی اطلاقکلام بر معانی قائم به نفس راهمان چیزی می داند که در نظر اشاعره کلام نفسی خوانده می شود. درخصوص اراده هم معتقد است که اختصاص اراده به یک زمان معین نیز بدون وجود مرجع امکان پذیر نیست و خود اراده نمی تواند مرجع اراده شناخته شود. قدرت نیز چیزی نیست که موجب اختصاص یکشیء به وجود گردد؛ بلکه توانایی بر عدم ایجاد نیز نوعی قدرت به شمار می آید. درمقاله حاضرضمن توضیحاین اصطلاحات نقدهای وارده برسیف الدین آمدی راتبیین می کنیم.

دانش آموخته

• مهری چنگی آشتیانی

  معاون آموزشی و پژوهشی دانشکده شریعتی بمدت هفت سال معاون پژوهش و فناوری دانشکده فنی و حرفه ای دختران دکتر شریعتی