این مقاله با مشارکت دکتر غلامرضا بهروزی لک، رقیه جاویدی و محمدرضا احمدی نگاشته شده است. تعاملات و مناسبات روابط ایران و عربستان، به عنوان دو قدرت منطقه ای، بر تحولات منطقه و کشورهای آن تأثیرگذار است. از طرفی، با پیش بینی رویدادهای آینده سیاست خارجی میتوان در تعامل با کشورها، سیاستگذاری های به موقع و درستی را انجام داد و تصمیمات مناسبی گرفت. هدف مقاله حاضر این است که با تلفیق روش سناریونویسی جیمز دیتور و گام دوم تحلیل تأثیر بر روند، رویدادها و سناریوهای دهه آینده روابط ایران و عربستان را جهت برنامه ریزی و سیاستگذاریهای مناسبتر، تببین و تحلیل کند. بنابراین، پرسش اصلی مقاله این است که سناریوهای دهه آینده روابط ایران و عربستان چیست؟ با توجه به رویدادها و پیشرانهای تقویت کننده و مانع روابط ایران و عربستان، به این یافته ها رسیدیم که سناریوی تیرگی روابط، بیشترین وقوع احتمال و سناریوی همکاری، کمترین وقوع احتمال را دارد و همچنین سناریوی جنگ و درگیری و یا قطع روابط نیز احتمال زیادی دارد که با تقویت یکی از پیشران ها به قوع بپیوندد. بنابراین، لازم است سیاستمداران در برنامه ریزیهای استراتژیک خود با توجه به اینکه الگوی مطلوب سیاست خارجی، همکاری و تعامل سازنده است، با تقویت پیشرانه ای ایدئولوژیکی و فرهنگی و نیز نیروهای داخلی منطقه در جهت تقویت سناریوی همکاری به پیش روند
استاد گروه علوم سیاسی دانشگاه باقرالعلوم علیه السلام
پژوهشگر مسائل سیاسی ، دکتری علوم سیاسی دانشگاه باقرالعلوم (ع) رئیس اداره مطالعات سیاسی حوزههای علمیه خواهران