اشتراک دانش دانشگاه باقرالعلوم (ع)
روش شناسی شناخت اجتماعی در اسلام (با محوریت نهج البلاغه)
1394,کنگره بین المللی
چکیده
هر معرفتی از روش خاص خود بهره می برد و روش مسیری است که برای بدست آوردن یک معرفت پیموده می شود و به بیانی دیگر روش شیوه دقیق نزدیک شدن به عالم برای فهم آن است .روش شناسی معرفتی است که موضوع آن روش است .روش شناسی روشی را که عالِم برای رسیدن به علم و معرفت خود نسبت به یک موضوع طی می کند ، شناسایی می کند. روش شناسی دارای دو سطح بنیادین و کاربردی است .روش شناسی بنیادین ، مسیر ورای تکوین ونظریات درون یک علم را شناسایی می کند.و روش شناسی کاربردی مسیر کاربرد نظریه نسبت به موارد جزیی و خاص را معرفی می کند. این نوشتار براساس مبادی هستی شناختی، انسان شناختی و معرفت شناختی که نهج البلاغه برمبنای آن استوار است سعی در معرفی روشی دارد که به زعم خود از نهج البلاغه استنباط می نماید. برای دستیابی به این هدف در ابتدا به روش شناسی بنیادین نهج البلاغه پرداخته وانواع رویکرد های نظری واجتماعی در نهج البلاغه را مورد کنکاش قرار می‌دهد . البته لازم به ذکر است دستیابی به این مهم منوط به داشتن فرصت و غنای علمی است که درحال حاضر این دو مهم برای نگارنده اندک است. مباحث مطرح در این مقاله صرفاً می‌تواند در حد خود سرنخ و جرقه ای باشد و گرنه عمق وغنای نهج البلاغه که وسعتی به اندازه اندیشه انسان کامل دارد دریای بیکرانی است که هر کس می تواند به تناسب ظرفیت وجودی خود جرعه ای بر گیرد.