پاکستان به عنوان یکی از مهمترین کشورهای اسلامی در دهه اخیر کانون فعالیت بسیاری از جریان های اسلامگرا در جهان اسلام تلقی شده است. این کشور در زمان جنگ مردم افغانستان با اتحاد جماهیر شوروی به عنوان مانعی استراتژیک در مقابل کمونیسم مطرح بود و به همین جهت مسئله توازن قوا در سطح نظام بین المللی، جهان اسلام و غرب آن را مجبور به یک همکاری استراتژیک برای مقابله با تهدیدات می کرد. پیدایش جریانهای اسلامی به قول نویسنده متاثر از این زمینه تاریخی است و بنابراین او ساختار فرقه مبتنی بر عصبیت های برخواسته از گرایش مذهبی، مسئله استراتژی انتخاباتی جنبش های اسلامی در عرصه سیاسی و موقعیت آن را بررسی می کند. نویسنده مفهوم ساختار فرقه ای یعنی پیدایش گروههای جدا از مردم، گرایشهای مذهبی و چهار جریان عمده موجود در آن را شرح می دهد و به گسترش ناپذیری نظام فرقه ای و فقدان خردگرایی اشاره دارد. استراتژی انتخاباتی به عنوان مبنای مبارزه سیاسی و مسائل ناسازگاری استراتژی ها به اهداف مشروعیت بخشی به نظام و مسئله دگرگونی فرهنگ سیاسی اسلام گرایان از دیگر مواردی است که در مقاله به آنها اشاره می شود.
استادیار گروه علوم سیاسی دانشگاه کابل افغانستان زندگی نامه اینجانب حدود شش ساله بودم که درس را در مکتب خانه قریه(روستا) محل تولد خویش در «کته سنگ» جاغوری( افغانستان ) آغاز کردم. (1353) یک سال بعد از آن یعنی 1354 هجری شمسی وارد مدرسه دبستان محل نیز شدم این دو درس را «همزمان ادامه می