اشتراک دانش دانشگاه باقرالعلوم (ع)
جایگاه و نقش قلب در اخلاق عرفانی
1392,علمی پژوهشی
چکیده
اهل معرفت گوهر اصلی وجود انسان را قلب م یدانند. هر گاه حقیقت تجردی انسان به نام روح با نفس منطبعه در بدن ازدواج کند فرزندی به نام قلب متولد می شود. نزد عرفای مکتب ابن عربی قلب همان نفس ناطقه انسانی نزد حکماست که وجوه، مراتب و اقسام متعددی دارد که به واسطه حائز بودن چنین خصوصیاتی انسان را به مقام خلیفة اللهی رسانده است. صاحب قلب تخلق به اخلاق الاهی داشته، دارای صفت عدالت بوده و آمر به ایفای حقوق در قبال همه خلایق به مقتضای استعدادشان است. یکی از مه مترین مبانی اخلاق عرفانی، مبانی انسان شناختی آن است که مستقیما به نتیجه گیری های اخلاقی م یانجامد. در میان این مبانی جایگاه و نقش قلب اهمیتی ویژه دارد، بدین سان که نخستین سنگ بنا و رکن رکین آن به شمار می آید. نوشتار حاضر ضمن بیان ماهیت و حقیقت قلب در عرفان اسلامی، به بررسی تاثیر قلب در شئون دیگر انسان پرداخته، بازتاب آن را در آموز ه های اخلاقی می کاود. همچنین خلقیاتی را که به برکت این دیدگاه حاصل خواهد شد تحلیل می کند و بدین سان از لطائف و دقایق تاثیر این مبنا در اخلاق عرفانی پرده برمی دارد.
فایل مقاله :
دانش آموخته
فاطمه احمدی
عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی گرمسار