چکیده

اجتهاد که از زمان ابوحنفیه بر سر زبان ها افتاد و در آغاز به معنای رأی و نظر شخصی بود، در برابر مدلول نص شرعی با تبدل معنایی در حال حاضر اطلاق می شود بر آنچه که فقیهان کنونی شیعه انجام می دهند. فقیه همیشه ابتدا با مطلب یا امری القاءشده از جانب معصوم مواجه است و بدین ترتیب، باید پیشاپیش القاء آن مطلب از جانب معصوم احراز شده باشد وگرنه او با امری مشکوک مواجه است که ارزش بررسی ندارد. دانش رجال و درایه برای این منظور کاربرد دارند.

فایل مقاله :

• جایگاه-درایه-الحدیث-وعلم-الرجال-درفرایند-استنباط-.pdf

استاد

• سیدعلی طالقانی

  استادیار گروه فلسفه و کلام دانشگاه باقرالعلوم علیه السلام (شعبه اصفهان)