چکیده

یکی از رویکردهای رایج در تفسیر تحولات نظامات سیاسی، تفسیر تاریخ سیاسی ایران به تاریخ استبداد است و نقطه‌ی تحول آن به سوی آزادی و دولت مدرن را مشروطه و دولت رضاخانی را آغاز تقویم نظام سیاسی مدرن می‌دانند. از این نگاه انقلاب اسلامی ایران هم نوعی حرکت دموکراسی‌خواهانه‌ی مدرن و حرکت به سوی مدرن شدن ساختارهای سیاسی محسوب می‌شود. در رویکردی دیگر تاریخ تحولات سیاسی در ایران، در چارچوب دو سنت فکری فقهی و فلسفه اسلامی، فهم و تحلیل می‌شود. در این نوع تحلیل، تطورات نظام سیاسی در ایران از منظر ‌ رابطه‌ی نظام‌های سیاسی با نهاد امامت و ولایت امری جامعه و چگونگی مشروعیت یافتن نهاد سلطنت بررسی می‌شود. حضور مردمی در تحولات سیاسی به لحاظ تاریخی مقارن با حضور نهادهای منبعث از امامت، مرجعیت دینی یا ولایت امر، در عرصه‌ی سیاسی است. اوج این مسئله در انقلاب اسلامی ایران دیده می‌شود.

فایل مقاله :

• تطورات-سیاست-اسلامی-در-ایران.pdf

دانش آموخته

• منصور میراحمدی چناروئیه