چکیده

یکی از مباحث مهم و موثر در عرصه تربیت انسانها، بحث تشویق و تنبیه است. انسانها با توجه به حب نفس و نیاز فطری، دوست دارند مورد عنایت، توجه و تشویق قرار بگیرند. تشویق وتنبیه؛ در سیره تربیتی امیرالمومنین علیه السلام نیز مورد استفاده قرارگرفته است و به عنوان یک مربی کامل الهی در امر تربیت تمام شرایط و آداب آن رعایت شده است و ایشان در عرصه های مختلف فردی، اجتماعی، سیاسی، اقتصادی، عبادی و... از این روش کارساز تربیتی مدد جسته اند. نهج البلاغه به عنوان یکی از مهمترین منابع موجودی است که در این زمینه می توان از آن بهره برد و سیره عملی تربیتی امام علی ع را به عنوان الگوی کامل مورد مطالعه قرار داد. برخی ویژگی های تشویق و تنبیه در نهج البلاغه عبارتند از: همسانی تشویق و تنبیه با ویژگی افراد، رعایت اعتدال و میانه روی، نداشتن اغراض شخصی، اقناع نفسی فرد و ... . این مقاله با مشارکت حمیده اصفهانی نوشته شده و در سومین کنفرانس بین المللی روانشناسی، علوم تربیتی و سبک زندگی، تربت حیدریه، دانشگاه تربت حیدریه، ارائه گردیده است.

دانش آموخته

• زهرا سادات کبیری