چکیده

این مقاله با مشارکت محمد کمالی گوکی نگاشته شده است. یکی از اساسی‌ترین موضوعات در مباحث انسان شناسی، مسأله کرامت انسان و ملاک کرامت‌مندی اوست. در اندیشه سیاسی شیعه به خصوص امام خمینی(ره) که بزرگ‌ترین اندیشمندی است که جهان اسلام در دورۀ معاصر، به خود دیده است؛ به این مسئله توجه جدی شده است. در این مقاله بررسی می‌شود که امام خمینی (ره) چه ملاک‌ها و چه معیارهایی را برای کرامت انسان در نظر می‌گیرد؛ آیا صرف انسان بودن برای کرامت‌مندی انسان کافی است یا این که وی باید شرایط و معیارهایی را احراز کند تا مستحق توصیف به این عنوان گردد؟ در پاسخ به پرسش‌های فوق، این فرضیه مطرح می‌شود که از دیدگاه امام راحل، با توجه به نظریه دو فطرت، کرامت به طور بالقوه در همۀ انسان‌ها مشترک است و این به دلیل مقام خلافت الهی انسان است و کرامت او معلق بر خلافت اوست. اگر کاری دون شآن خلیفگی خود انجام دهد کرامت از او سلب خواهد شد. و اگر لوازم خلیفه بودن را فراهم کند از کرامت برخوردار است. هدف از این نوشته، تحلیل مفهوم کرامت انسانی در اندیشه سیاسی شیعه به خصوص اندیشه امام خمینی می باشد.

فایل مقاله :

• تحلیل-مفهوم-کرامت-انسانی-در-اندیشه-سیاسی-شیعه؛-مطالعه-مــوردی-اندیشه-امام-خمینی-ره.pdf

دانش آموخته

• منصور میراحمدی چناروئیه