چکیده

این مقاله با مشارکت مهرداد عله پور نوشته شده است. بررسی اندیشمندان حوزه اقتصاد سیاسی با استناد به روندهای جاری، قرن ۲۱ را قرن ژیواکونومیک نامیده‌اند؛ ازنظر ایشان یکی از چالش‌های مهم جهانی در این قرن، چالش بر سر منابع انرژی با تاکید بر نفت و گاز است که به‌نوبه خود سبب گردیده است تا کانون‌های مهم انرژیک همچون آوردگاه راهبردی غرب آسیا و مشخصا حوزه خلیج‌فارس به‌عنوان هارتلند اقتصادی و بیضی راهبردی انرژی که ۶۰ درصد نفت و حدود ۴۰ درصد ذخایر گازی جهان را به خود اختصاص داده است جایگاه ویژه‌ای را در سیاست خارجی قدرت‌های بزرگ جهانی به‌خصوص جمهوری خلق چین احراز نماید. با علم به اهمیت مقوله امنیت انرژی، پرسشی که نگارندگان پژوهش پیشرو با رویکردی توصیفی تحلیلی درصدد پاسخ به چرایی آن برآمده‌اند چنین ترتیب بندی شده است که جایگاه جمهوری خلق چین در اقتصاد انرژی حوزه راهبردی خلیج‌فارس چگونه ارزیابی می‌گردد؟ فرضیه‌ای که از معبر پرسش فوق مطرح‌شده ناظر بر آن است که طی سالیان اخیر پکن به سبب رشد فزاینده اقتصادی نیازمند تنوع‌بخشی به منابع انرژی و کاهش آسیب‌پذیری‌های راهبردی بر خواسته از آن به‌عنوان چشم اسفندیار خود بوده است؛ ازاین‌رو با رویکردی عمل‌گرایانه کوشیده است تا ضمن برقراری رابطه با حوزه راهبردی خلیج‌فارس به‌عنوان یکی از مهم‌ترین کانون‌های مهم تولید انرژی دنیا خود را از حاشیه به متن اقتصاد انرژی این منطقه راهبردی وارد نماید.

دانش آموخته

• رشید رکابیان

  عضو هیات علمی گروه علوم سیاسی دانشگاه آیت الله العظمی بروجردی