چکیده

این مقاله با مشارکت نگین موسوی مدنی و سحر زارعی نوشته شده است. آلودگی هوا همواره آثار زیان باری بر محیط زیست بر جای میگذارد. به دلیل مضر بودن آن برای سلامتی عموم و محیط زیست، حساسیت دولت مردان را در رابطه با اتخاذ تدابیر و تمهیداتی خاص بر انگیخته است. در سالیان اخیر در کشور هند نیز به ویژه در کلان شهرهای آن، این آلودگی افزایش قابل توجهی داشته و باعث ورود خسارات جبران ناپذیری به سلامتی اشخاص و کیفیت اموال شده است. به نظر می رسد که قوانین و مقررات آلودگی هوا در هند تا حدودی برای رفع آلودگی هوا کفایت می کند. در واقع مشکل استمرار آلودگی هوا از قوانین و مقررات مربوطه نیست، بلکه از مجریان قانون است که به وظایف خود در این راستا به درستی عمل نمی کنند. از سویی، با توجه به اینکه امکان جبران خسارت ناشی از آلودگی هوا به دلیل ماهیت و ویژگی خاص آن به میزان کمتری قابل جبران است، در نتیجه بسیاری از خسارات حاصل از آلودگی هوا جبران نشده باقی میماند. مقاله حاضر مبتنی بر روش تجزیه و تحلیل استقرایی حقوقی است. بر اساس این روش، اسناد و مقررات مرتبط با آلودگی هوا در کلان شهر های هند، گردآوری، تحلیل و مورد بررسی حقوقی قرار گرفته است. نتیجتاً تلاش گردیده تا ضمن بررسی ظرفیتهای حقوقی موجود در اسناد و مقررات مرتبط با آلودگی هوا در هند، به ناکارآمدی‌ها و خلأهای حقوقی و اجرایی آن اشاره گردد و در نهایت راهکارهای کنترلی و قابل اعمال در این زمینه در راستای مبارزه با آلودگی هوا در هند و در کشورهای مشابه ارائه گردد

دانش آموخته

• سید عباس پورهاشمی