چکیده

یکی از مولفه های مهم برای ارزیابی عملکرد دولت ها یا کشورها، سیاست خارجی آنهاست. منطق حاکم بر سیاست کشورها با نوع نظام های سیاسی، ایدیولوژی حاکم و احزاب و گروه های مسلط، ارتباط دارد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی، یکی از بخش هایی که هم به لحاظ ساختار سازمانی وهم نوع سیاست گذاری دچار تحول شد، حوزه سیاست خارجی و وزارت امور خارجه بود. پیروزی انقلاب اسلامی، رویکرد حاکم بر سیاست خارجی کشور را به صورت بنیادی تغییر داد. در سایه این تغییر، اصول نوینی برای سیاست خارجی کشور تعریف شد. ماه های نخست پس از پیروزی انقلاب اسلامی، ماه های پرتلاطمی برای دستگاه دیپلماسی کشور بود. در فاصله پیروزی انقلاب اسلامی تا وقوع جنگ تحمیلی، سیاست خارجی کشور متاثر از اوضاع آشفته و رقابت های افراد و گروه ها، دوران پر فراز و نشیبی را پشت سر گذاشت در مقاله حاضر کوشش می شود با بررسی تحولات صورت گرفته در ساختار سیاست خارجی، عملکرد دستگاه دیپلماسی جمهوری اسلامی ایران و عراق در دوره جنگ تحمیلی، بطور تطبیقی مورد ارزیابی قرار دهیم. این مقاله با مشارکت علی صارمی نوشته شده و در پنجمین همایش ملی پژوهش های مدیریت و علوم انسانی در ایران، تهران، موسسه پژوهشی مدیریت مدبر، ارائه شده است.

دانش آموخته

• رشید رکابیان

  عضو هیات علمی گروه علوم سیاسی دانشگاه آیت الله العظمی بروجردی