چکیده

این مقاله با مشارکت اصغر سلیمی نوه و کبری حیدرپور نوشته شده و در چهارمین کنگره بین المللی فرهنگ و اندیشه دینی، قم، پذیرفته شده است. رسالت نظام آموزشی درهر جامعه، ایجاد تغییرات گوناگون در افراد به منظور توسعه انسانی و در نهایت توسعه اجتماعی است. این تغییرات در سه زمینه مورد توجه صاحب نظران تعلیم وتربیت بوده است: تغییر در دانش، تغییر در نگرش و تغییر در بینش. در آموزش و پرورش اسلامی تاکید بر تغییر نگرش، بر دیگر تغییرات اولویت دارد. علت اینکه دو آیه از آیات قرآن وبسیاریازاحادیث تزکیه وتربیت بر تعلیم مقدم دانسته شده، از همین روست؛ زیرا تغییر در نگرش با جهان بینی و شخصیت انسان سروکار دارد.مسیله تربیت ، مهم ترین و دشوارترین مسیله مبتلا به انسان است؛ اما با همه این مشکلات، علت این عدم موفقیت را میتوان از دو دیدگاه درون سیستمی و برون سیستمی در نظام آموزشی بررسی کرد. عوامل برون سیستمی از قبیل خانواده، جامعه،تهاجم فرهنگی ... که در جای خود اهمیت خاصی دارد ، مورد بحث این پژوهش نیست؛ در این پژوهش عوامل درون سیستمی که به نظام آموزشی و ساز وکار هایی آن مربوط می شود با عنوان آسیب شناسی تربیت دینی در نظام آموزشی مورد بحث و بررسی واقع شده است.مهم ترین هدف این تحقیق پرداختن به نوع نظام تربیت دینی حاکم بر آموزش وپرورش دینی کودکان و شناخت و معرفی مهمترین آسیب های نظام تعلیم وتربیت دینی کشور است.

دانش آموخته

• مریم پوررضاقلی