اشتراک دانش دانشگاه باقرالعلوم (ع)
انسان اجتماعی مبتنی بر نظریه فطرت آیت الله شاه آبادی و دلالتهای آن در گونه شناسی کنش اجتماعی
1398,علمی تخصصی
چکیده
انسان موجودی اجتماعی است و ناگزیر باید با سایر افراد جامعه در ارتباط باشد، بی شک تعامل فرد و اجتماع در زندگی انسان، نقش محوری و سازنده دارد. بحث اجتماعی بودن انسان از سابقه دیرینهای برخوردار است. این موضوع در طول تاریخ توسط اندیشمندان غربی و اسلامی با صراحت یا به‌صورت ارتکازی مورد توجه قرار گرفته است و پیرامون آن نفیا و اثباتا بحث شده است. این نظریه دارای ابعاد گوناگونی است و از منظرهای مختلف میتواند بررسی شود. آنچه در این پژوهش مورد توجه بوده و به تبیین آن پرداخته شده است، بررسی موضوع آن از دو منظر است: بخش اول، بررسی و تحلیل اندیشه اجتماعی مبتنی بر نظریه فطرت آیت الله شاه آبادی است که در این بخش با پذیرفتن این مفروضه که «فطرت» به عنوان تقریر دینی از سرشت مشترک انسان میتواند در تعریف، قلمرو، ارکان و مبانی انسان اجتماعی نقش عمده‌ای ایفا نماید و بر آن است تا با بهره گیری از آرا و تقریر آیت الله شاه آبادی تصویری از الگوی انسان اجتماعی بر اساس فطرت ارائه نماید. در بخش دوم پژوهش دلالتها، ظرفیت ها و پیامدهای نظریه ایشان در سه سطح انواع انسان، انواع کنش و انواع جامعه پرداخته شده است. بنابراین کنش نفسانی، عقلانی و دینی (فطری) و جامعه طبیعی، جامعه عقلی و جامعه دینی (فطری) از ظرفیتهای انسان شناسی فطری آیت الله شاه آبادی خواهد بود. در نگاه کلی، یافتههای این پژوهش که با روش تحلیل محتوای و شیوه تحلیلی منطقی همراه با روش دلالت پژوهی نظام مند پیگیری می‌شود، اثبات می‌شود که انسان شناسی فطری، نقش محوری در اندیشههای اجتماعی آیت الله شاه آبادی دارد و اجتماعی بودن فطری، بخشی از عناصر کلیدی انسان شناسی فطری اندیشههای اجتماعی ایت الله شاه آبادی را شکل می‌دهد. در انتها میتوان گفت هدف این رساله آشنایی با افکار و اندیشههای اجتماعی این حکیم بزرگوار و نشان دادن گوشه‌ای از کارکردهای نظریه فطرت ایشان در حوزه اجتماع و کنش اجتماعی می‌باشد.
فایل مقاله :
برچسب ها :
- انسان
- شاه آبادی
- فطرت
- کنش اجتماعی